غیبت راب مالی و پایان یک دوره مذاکراتی میان ایران و آمریکا / ایالات متحده ایران هسته ای را پذیرفته است؟/ فعلا از مکانیسم ماشه خبری نیست

به گزارش جماران به نقل از المانیتور، در شرایطی که رابرت مالی، فرستاده ویژه آمریکا در امور ایران در مرخصی بدون حقوق و در انتظار بررسی مجوز امنیتی است، فصلی از رویکرد دولت بایدن در قبال ایران بسته شده است.

جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، مالی را در 28 ژانویه 2021 منصوب کرد تا اشتباه سلف خود، دونالد ترامپ را که در سال 2018 از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) یا توافق هسته ای ایران خارج شد، اصلاح کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بایدن به جای ورود مجدد به برجام، که یک گزینه بود، مالی را موظف کرد تا به دنبال یک توافق "طولانی تر و قوی تر" باشد که با توجه به پیشرفت های ایران در غنی سازی از سال 2018 و برخی بندهای غروب در توافق اولیه ضروری تلقی می شود .

مالی و تیم او نتوانستند قبل از خروج حسن روحانی، رئیس‌جمهور پیشین ایران، که برجام را یک امضا و دستاورد تاریخی می‌دانست، توافق بازگشت به برجام را ببندند.  واقعیت آن است که خروج ایالات متحده به منتقدان تندرو روحانی که نسبت به مذاکره با غرب محتاط هستند، قدرت داد. با روی کار آمدن ابراهیم رئیسی در اوت 2021، محافظه کاران کنترل مجلس ایران و در نهایت ریاست جمهوری را به دست آوردند.

ایالات متحده و ایران به برجام جدید نزدیک شدند و عمدتاً به طور غیرمستقیم از طریق میانجی‌های اتحادیه اروپا و منطقه مذاکره می‌کردند، اما ایران نتوانست به «بله» برسد. سیاست ایالات متحده در قبال ایران در ماه های اخیر و همزمان با پرونده راب مالی تغییر کرده است . این فصل جدید حول محور «تفاهم» ایالات متحده و ایران در مورد چیزی کمتر از یک «توافق» برای اجتناب از بررسی کنگره است و ظاهراً شامل نظارت بیشتر بر برنامه هسته‌ای ایران و محدودیت‌های غنی‌سازی و همچنین افزایش همکاری ایران با سازمان بین‌المللی اتمی در ازای کاهش برخی تحریم ها و آزادی شهروندان آمریکایی بازداشت شده در ایران می شود.

می توان گفت که چارچوب آخرین رویکرد ایالات متحده در قبال ایران، مکمل سیاست های بازدارندگی توام با دیپلماسی بایدن و سایر فعالیت های دیپلماتیک منطقه ای، مانند نزدیکی ایران و عربستان سعودی است.  

پرونده راب مالی به درخواست‌های جناح‌گرایانه کنگره نه تنها برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دلیل تعلیق مجوز وی، بلکه برای برجسته کردن آنچه جمهوری‌خواهان رویکرد نادرست بایدن در قبال ایران می‌دانند، منجر شده است. روز جمعه، مجلس نمایندگان یک لایحه تخصیص دفاعی که توسط جمهوری خواهان تهیه شده بود را تصویب کرد که شامل هیچ بودجه ای برای توافق هسته ای ایران نمی شود، مگر اینکه چنین توافقی برای تصویب به سنا ارائه شود.

با این حال، برجام، تقریباً با وضع نابسامانی، در شورای امنیت باقی می‌ماند، اما احتمالاً این وضع برای مدت طولانی دوام نخواهد داشت. طبق برجام، «روز انتقال» در 18 اکتبر 2023 برگزار می‌شود. در آن تاریخ، سازمان ملل قرار است محدودیت‌های تحقیق، توسعه و تولید موشک‌های بالستیک و واردات و صادرات موشک‌ها و پهپادهای ایران و تکنولوژی مرتبط را لغو کند.  در همین حال، قرار است ایران «پروتکل الحاقی» را برای تصویب به پارلمان (مجلس شورای اسلامی)  خود ارائه کند که به آژانس اجازه می دهد بازرسی و نظارت بیشتری بر برنامه های هسته ای خود داشته باشد.

البته هیچ کدام قرار نیست اتفاق بیفتد، یا حداقل آنطور که پیش بینی شده است، اتفاق نخواهد افتاد. به گزارش رویترز، اتحادیه اروپا پیش از این به ایران اطلاع داده است که تحریم‌های موشکی خود را حفظ خواهد کرد.  در سوی دیگر هم رهبر ایران  دستور داده است که همکاری ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی فراتر از موافقت‌نامه‌های پادمانی لازم برای همه امضاکنندگان معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) نباشد.

اکنون سوال این است که آیا آمریکا و متحدان غربی اش ممکن است در اکتبر امسال به دلیل ارائه فناوری هواپیماهای بدون سرنشین به روسیه در جنگ اوکراین با ایران مقابله کنند؟ ( جمهوری اسلامی ایران هرگونه ادعا درباره این همکاری را تکذیب می کند).

وال استریت ژورنال این هفته گزارش داد که ایران تولید داخلی پهپادهای تسلیحاتی خود را در عین دور زدن تحریم های بین المللی گسترش داده است.

در حال حاضر نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است یک رویارویی بر سر اوکراین در حال انجام باشد. بحث شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد برجام هفته گذشته به دلیل اعتراض روسیه و ایران به مشارکت نماینده اوکراین در این جلسه به تنش کشیده شد. نکته اعتراضی ایران و روسیه این بود که اوکراین نه عضو شورای امنیت است و نه یکی از طرفین برجام.

در بیانیه اجلاس سران ناتو در ویلنیوس هم از ایران خواسته شده است که حمایت نظامی خود از روسیه در اوکراین، از جمله ارائه هواپیماهای بدون سرنشین را متوقف کند. روابط ایران و روسیه از زمان شروع جنگ قوی‌تر شده است و به نظر می‌رسد تهران به دلیل وضعیت بد مسکو در مورد اوکراین، از اهرم‌هایی برخوردار است.

استفان رادمیکر پیشنهاد کرده است که ایالات متحده می‌تواند با تشویق کشورهای امضاکننده برجام، بریتانیا، فرانسه یا آلمان مکانیسم ماشه را که به معنی بازگشت تحریم های خودکار است علیه ایران فعال کند. اتحادیه اروپا تاکنون با این ایده موافقت نکرده مگر در زمانی که ایران تولید اورانیوم غنی شده خود را به 90 درصد افزایش دهد که درجه تسلیحاتی محسوب می شود.

دولت بایدن و غرب بدون شک به دنبال منصرف کردن حمایت ایران از روسیه در جنگ اوکراین خواهند بود، اما تا کنون بعید به نظر می‌رسد که مسیر دیپلماتیک کنونی برای جلوگیری از توسعه هسته ای ایران که می تواند به فروپاشی برجام منتهی شود، کارساز باشد.

دفتر اطلاعات ملی ایالات متحده اخیراً ارزیابی کرده است که «ایران در حال حاضر فعالیت‌های کلیدی توسعه سلاح‌های هسته‌ای را که برای تولید یک بمب هسته‌ای قابل آزمایش لازم است، انجام نمی‌دهد.»

واشنگتن با پیگیری تفاهم «کمتر برای کمتر» که می‌تواند به آزادی چهار شهروند آمریکایی که در ایران نگهداری می‌شوند نیز منجر شود، عادی‌سازی وضعیت ایران به‌عنوان یک کشور دارای آستانه دائمی سلاح‌های هسته‌ای را به‌عنوان امضاکننده NPT، مانند ژاپن، برزیل یا آفریقای جنوبی به طور ضمنی می پذیرد.

جالب است که در بخش بیانیه اجلاس سران ناتو که «عزم واضح» ناتو را برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای بیان می‌کند، تنها به تعهدات ایران در قبال NPT و اجرای توافق پادمان اشاره می‌کند و خبری از  اشاره به برجام یا پروتکل الحاقی نیست.

دولت بایدن همچنین می‌خواهد تنش‌زدایی منطقه‌ای بین ایران و همسایگانش را دنبال کند و همچنین از تشدید تنش‌ها در عراق، سوریه و لبنان جلوگیری کند.

منبع: جماران

کلیدواژه: زلزله ترکیه و سوریه برجام زلزله ترکیه و سوریه هسته ای ایران قبال ایران ایالات متحده هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۲۷۵۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ نیروی هوایی برتر جهان در سال ۲۰۲۴؛ از تفنگداران دریایی آمریکا تا نیروی هوایی روسیه (+عکس)

از جنگ جهانی دوم، زمانی که فناوری هواپیما در مقایسه با هواپیماهای مورد استفاده در جنگ جهانی اول پیشرفت‌های زیادی کرده بود، نیروهای هوایی به بخش مهمی از ارتش هر کشور تبدیل شدند، موضوعی که در مورد تمام کشورها در سراسر جهان صدق می کرد.

طبیعتاً جای تعجب نیست که نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) توسط فهرست جهانی هواپیماهای مدرن نظامی (WDMMA) به عنوان قدرتمندترین نیروی هوایی جهان رتبه بندی شود.

به گزارش روزیاتو، WDMMA در توضیح رتبه‌بندی خود تصریح کرده است که از فرمول رتبه بندی ارزش واقعی استفاده می‌کند که نه تنها اندازه ناوگان را در نظر می‌گیرد، بلکه نوسازی، پشتیبانی لجستیکی، حمله، دفاع و سایر قابلیت‌ها را نیز در نظر می‌گیرد.

به این ترتیب، این رتبه بندی، کیفیت و ترکیب کلی موجودی های هر ارتش را ارزیابی می کند. بدین ترتیب برترین نیروهای هوایی جهان به شرح زیر هستند:

۵- تفنگداران دریایی ایالات متحده (USMC) تعداد پرنده نظامی: ۱,۲۱۱ فروند جنگنده ها: ۲۴.۵ درصد ناوگان هلیکوپترها: ۵۸.۹ درصد ناوگان سوخترسان ها: ۵.۳ درصد ناوگان

اولین گزینه در اینجا تفنگداران دریایی ایالات متحده (USMC) است که بیش از ۱,۲۰۰ پرنده نظامی در انواع مختلف در ناوگان خود دارد که اکثریت آنها هلیکوپتر هستند (۵۸.۹%).

به گزارش سایت این شاخه از ارتش ایالات متحده، هواپیماهایی که توسط این نیروی به کار گرفته می شوند شاملMcDonnell Douglas AV-8B Harrier، Northrop Grumman EA-6B Prowler McDonnell Douglas F/A-18 Hornet، Boeing F/A-18E/F Super Hornet، Lockheed Martin F-35 Lightning II، Lockheed Martin KC-130 Hercules و AAI RQ-2 Pioneer و البته انواعی از پهپادهاست.

با این حال، جالب اینجاست که WDMMA اعلام کرده که تفنگداران دریایی ایالات متحده تنها دو فروند F-35 در ناوگان خود دارد و ۵۲۸ جنگنده باقیمانده یا مک دانل داگلاس F/A-18 Hornet یا Boeing F/A-18E/F Super Hornet، دو جت جنگنده نمادینی که در نیروی دریایی ایالات متحده (USN) و نیروهای تفنگدار دریایی خدمت می کنند.

۴- نیروی زمینی ارتش ایالات متحده (USA) تعداد پرنده نظامی: ۴,۳۹۷ فروند جنگنده ها: ۰ درصد ناوگان هلیکوپترها: ۸۸.۱ درصد ناوگان سوخترسان ها: ۳.۵ درصد ناوگان

در رتبه چهارم، یکی دیگر از واحدهای نظامی ارتش ایالات متحده، یعنی نیروی زمینی ارتش ایالات متحده قرار دارد. با این حال، بر خلاف سایر واحدهای موجود در فهرست، نیروی زمینی ایالات متحده هیچ جت جنگنده فعالی ندارد و ناوگان آن عمدتاً متشکل از هلیکوپترهاست.

این شاخه همچنین دارای تعدادی هواپیمای ترابری، آموزشی و مأموریت ویژه است که شامل هواپیماهایی مانند MC-12W می شود، یک هواپیمای توربوپراپ که در کسب اطلاعات، نظارت و پشتیبانی شناسایی به نیروهای روی زمین کمک می کند. اکثر ناوگان هوایی نیروی زمینی متشکل از هلیکوپترهای Sikorsky UH-60 Black Hawk است که در سال ۱۹۷۹ وارد خدمت شد.

طبق گفته لاکهید مارتین که شرکت مادر سیکورسکی است، بلک هاوک در ارتش و نیروهای مسلح ایالات متحده و همچنین واحدهایی در ارتش ۳۴ کشور دیگر در سطح جهان خدمت رسانی می کند و خود را به عنوان یک پرنده نظامی مقاوم و قابل اعتماد ثابت کرده است.

۳- نیروی هوایی روسیه تعداد پرنده های نظامی: ۳,۶۴۹ فروند جنگنده ها: ۲۵ درصد ناوگان بمب افکن ها: ۳.۳ درصد ناوگان سوخترسان ها: ۰.۵ درصد ناوگان

تنها یگان غیر مستقر در ایالات متحده در این فهرست، نیروی هوایی روسیه (Военно-воздушные силы России، VVS) است، نیروی هوایی که دارای ناوگانی متشکل از ۳,۶۴۹ پرنده نظامی است که شامل جت های جنگنده، بمب افکن، سوخترسان و غیره می شود.

با این حال، در طول جنگ فعلی در اوکراین، بعد از این که روسیه در فوریه ۲۰۲۲ تهاجمی عظیم به این کشور را آغاز کرد، نیروی هوایی این کشور هواپیماهای زیادی از جمله دارایی های ارزشمندی مانند Beriev A-50 را از دست داده است. در واقع، این شاخه از ارتش روسیه دو مورد از این سیستم های هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد (AEW&C) را از دست داده است که تازه ترین مورد در فوریه ۲۰۲۴ سرنگون شد.

به طور کلی، وبسایت Oryx که تلفات دو طرف جنگ را مستند می کند، ۶۰۰ پرنده نظامی روسی را که در طول جنگ با اوکراین سرنگون یا آسیب دیده اند را مستند کرده است، از جمله ۸۸ هواپیمای جنگی و سه بمب افکن استراتژیک که دو فروند از آنها آسیب دیده اند.

با این حال، روسیه همچنان از برتری هوایی خود برای بمباران اهداف استراتژیک نظامی و غیرنظامی در داخل اوکراین استفاده می‌کند. اوکراین مدعی شد هواپیماهای روسی بریف A-50 و ایلیوشین ایل-۲۲ را نیز ساقط کرده است.

۲- نیروی دریایی ایالات متحده (USN) تعداد پرنده های نظامی: ۲,۶۲۶ فروند جنگنده ها: ۲۰.۲ درصد ناوگان هلیکوپترها: ۲۱.۲ درصد ناوگان ترابری ها: ۳ درصد ناوگان

به ایالات متحده باز می گردیم، جایی که نیروی دریایی این کشور بیش از ۲,۶۰۰ پرنده نظامی؛ از جمله ۵۳۰ جنگنده در ناوگان خود دارد. همانند نیروهای تفنگدار دریایی، نیروی دریایی ایالات متحده نیز دارای سه نوع جنگنده است: McDonnell Douglas F/A-18 Hornet، Boeing F/A-18E/F Super Hornet، و لاکهید مارتین F-35 Lightning II، علاوه بر تعداد زیادی جنگنده های دیگر. این جنگنده های دیگر شامل General Dynamics F-16 Fighting Falcon و Northrop F-5 و همچنین پرنده های آموزشی متعددی مانند McDonnell Douglas T-45 Goshawk می شود.

با این وجود، این شاخه از ارتش ایالات متحده از بل بوئینگ V-22 Osprey نیز استفاده می‌کند که به‌دنبال یک حادثه مرگبار در سواحل ژاپن در نوامبر ۲۰۲۳ مجبور به زمینگیر کردن تمام ناوگان آن شد.

این پرنده تیلت روتور در ۸ مارس ۲۰۲۴ پس از چراغ سبز فرماندهی سیستم های هوایی نیروی دریایی و وزارت دفاع ایالات متحده به سرویس بازگشت. این تصمیم گیری سه ماه پس از یک حادثه مرگبار با V-22 Osprey در ژاپن گرفته شد.

۱- نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) تعداد پرنده های نظامی: ۵,۱۸۹ فروند جنگنده ها: ۲۹.۱ درصد ناوگان بمب افکن ها: ۲.۵ درصد ناوگان سوخترسان ها: ۱۰.۷ درصد ناوگان

با کمترین هیاهو و غافلگیری، نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) با ۵,۱۸۹ فروند پرنده نظامی در ناوگان خود قوی ترین و بهترین نیروی هوایی جهان است. اگرچه ممکن است تعجب آور باشد، اما بیشترین بخش از این ناوگان به هواپیماهای آموزشی اختصاص دارد یعنی ۲۹.۷ درصد، در حالی که جت های جنگنده با ۲۹.۱ درصد از سهم ناوگان در رتبه دوم قرار دارند.

در طول سال‌ها، این شاخه از ارتش ایالات متحده بسیاری از هواپیماهای نمادین مانند لاکهید مارتین SR-71 Blackbird، Northrop Grumman B-2 Spirit، Boeing B-52 Stratofortress و غیره را در اختیار داشته است و به یکی از نیرومندترین نیروهای هوایی در جهان تبدیل شده است، در حالی که این بخش از ارتش ایالات متحده اولین بار در سال ۱۹۴۷ تاسیس شد.

کانال عصر ایران در تلگرام